Toch ben ik voornemens dit prachtig klinkende jaar 2020 goede dingen te doen en te bedenken. Zo heb ik bedacht dat we van een heleboel zaken af moeten en we een boel nieuwe zaken kunnen omarmen.
Vuurwerkoverlast, ons overheersende mensgericht wereldbeeld, armoede in al haar vormen en verspilling. Allemaal zaken waar we van af moeten. Vrede op aarde dan? Nee, maar wel je eigen ik en leefwereld kunnen relativeren, gaan voor goed, genieten in het klein, aardig zijn. Dingen die we eenvoudig kunnen omarmen. We kunnen allemáal goede beslissingen maken dit jaar. Beslissingen die impact hebben op ons eigen leven en tegelijk op het grote leven daarbuiten. Om de wereld leefbaar te houden. Van iemand even voorlaten of groeten tot compassie voor andere levende wezens en van duurzamer leven tot het kleine waarderen. Blijven herhalen wat je doet en hopen dat de uitkomst toch verandert is waanzin. Met z’n allen moeten we wat om ons eigen wereldje èn die erbuiten gezonder te maken. Soms is een stap terug al voldoende; op minder grote voet leven, produceren en gebruiken. Langzamer leven.
Dus dat ene goede voornemen is dan toch idealistisch; met z’n allen het juiste kiezen en doen, ook al vergt het wat, gaat leiden tot een beter mens-zijn en daarmee een rechtvaardiger wereld voor ons en voor de dieren. En willen we niet allemaal gewoon veilig, fijn en gezond leven?