De gele doodse velden. Voorbodes van maïs en raaigras.De vermesting, verdichting, vergiftiging en uitputting. Het rijden, ploegen, onderwerken, zaaien en weer kappen en alles weer opnieuw en opnieuw en opnieuw. De mens is een luidruchtig wezen.
Wanneer aan eén kant de lucht van poep afkomstig van opgesloten dieren uit de industrie voorbij waait, start de andere kant met gif, weer een ander rijdt nog even een lading drijfmest uit. En na dagenlang af en aan gedender beginnen de weilanden geel te kleuren en is het laatste leven ondergewerkt en gedoofd.
Twee jaar geleden schreef ik al over glyfosaat en hebben we het er in de commissie Ruimtelijke Zaken over gehad. Dit heerlijke ‘gewasbeschermingsproduct’ werd op sommige gronden verboden, maar getuige de gele woestenij nog op grote schaal gebruikt.
Verandering.gaat.nu.eenmaal.heel.erg.langzaam.
Waar is toch die durfal die zegt stop, het moet anders,nu?! Verbouw wat we zèlf, als mens kunnen consumeren. Kom op met de redding van de biodiversiteit of van iets wat er nog kan leven. We hebben echt niet zoveel tijd meer. Gebruik de Stimuleringsmaatregel Landschap; ga planten, word groen en geniet!